Ενώ η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό, οι δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπενιαμίν Νετανιάχου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Αμερικανό πολιτικό σχολιαστή Μπεν Σαπίρο, λίγο πριν τη δεύτερη επέτειο της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου, φέρνουν στο προσκήνιο την πολυπλοκότητα της σύγκρουσης με τη Χαμάς και τις ευρύτερες περιφερειακές ισορροπίες. Οι τοποθετήσεις του, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τον αριθμό των ομήρων και την πορεία του πολέμου στη Γάζα, αναδεικνύουν τις προκλήσεις και τους στόχους της ισραηλινής ηγεσίας, αλλά και τις κρίσιμες διαστάσεις της τραγωδίας που βιώνουν οι οικογένειες των απαχθέντων.
Η Επόμενη Μέρα στη Γάζα: Στόχοι και Προκλήσεις
Ο Νετανιάχου υπογράμμισε ότι το Ισραήλ βρίσκεται «κοντά στο τέλος του πολέμου, αλλά όχι ακόμα εκεί». Αυτή η δήλωση, αν και αισιόδοξη, φανερώνει ότι η στρατιωτική επιχείρηση στη Γάζα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ο βασικός στόχος παραμένει η απομάκρυνση της Χαμάς από την εξουσία και η απελευθέρωση όλων των ομήρων, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζεται ότι η Γάζα «δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να απειλήσει το Ισραήλ ή την περιφερειακή ειρήνη».
Ωστόσο, η αναφορά του πρωθυπουργού σε «46 ομήρους», όταν ο επίσημος ισραηλινός απολογισμός μιλά για 48, προκάλεσε άμεσα αντιδράσεις. Επιβεβαίωσε δε, ότι από αυτούς, οι 20 πιστεύεται ότι είναι ζωντανοί. Αυτή η αναντιστοιχία, αν και φαινομενικά μικρή, είναι ενδεικτική της ασάφειας που περιβάλλει το θέμα των ομήρων και εντείνει την αγωνία των οικογενειών, οι οποίες ζουν σε διαρκή αβεβαιότητα.
Analysis: Η συγκεκριμένη απόκλιση στον αριθμό των ομήρων υπογραμμίζει την ευαισθησία του ζητήματος και την ανάγκη για απόλυτη ακρίβεια στις επίσημες δηλώσεις, ιδιαίτερα όταν αυτές αφορούν ανθρώπινες ζωές. Η παραμικρή αστοχία μπορεί να δημιουργήσει επιπρόσθετο πόνο και σύγχυση.
Ο Άξονας του Ιράν και η «Ομιλία της Υπέρ-Σπάρτης»
Ανατρέχοντας στην 7η Οκτωβρίου, ο Νετανιάχου τη χαρακτήρισε ως «το πιο φρικτό γεγονός» για τον εβραϊκό λαό μετά το Ολοκαύτωμα, τονίζοντας ότι, παρά την αρχική αίσθηση παραίτησης, το Ισραήλ «συνέτριψε τον άξονα του Ιράν και τα παρακλάδια του». Η αναφορά αυτή αφορά τη στρατηγική αντιπαράθεση με το Ιράν και τους συμμάχους του στην περιοχή, όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και οι Χούθι.
Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός επανέλαβε τους στόχους του για αμυντική ανεξαρτησία, παραπέμποντας στην πρόσφατη «ομιλία της Υπέρ-Σπάρτης». Οραματίζεται ένα Ισραήλ που, όπως πέτυχε οικονομική ανεξαρτησία, θα είναι και αμυντικά αυτάρκες, έτοιμο να μοιραστεί τεχνολογικές καινοτομίες με τις ΗΠΑ, χωρίς να εξαρτάται από βοήθεια για την επιβίωσή του. Προέβλεψε επίσης την ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης στη συνεργασία ΗΠΑ-Ισραήλ, δείχνοντας τη σημασία της τεχνολογικής υπεροχής στην αμυντική στρατηγική.
Analysis: Η έννοια της «Υπέρ-Σπάρτης» παραπέμπει σε ένα κράτος με εξαιρετικά ισχυρές αμυντικές δυνατότητες, θυσιάζοντας ενδεχομένως άλλες πτυχές της κοινωνικής ή οικονομικής του ανάπτυξης για την ασφάλεια. Αυτή η προσέγγιση αντικατοπτρίζει μια αυξανόμενη τάση παγκοσμίως, όπου χώρες με σημαντικές γεωπολιτικές προκλήσεις επενδύουν σε τεχνολογικές λύσεις για την εθνική τους ασφάλεια.
Επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ και Περιφερειακή Ειρήνη
Ένα άλλο κεντρικό σημείο στην ομιλία του Νετανιάχου ήταν η πρόβλεψη για επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ μόλις «ολοκληρωθεί το έργο στη Γάζα». Εξέφρασε την πεποίθηση ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να συνάψει νέες ειρηνευτικές συμφωνίες όχι μόνο με αραβικές χώρες στην περιοχή, αλλά και με μουσουλμανικές χώρες πέρα από τη Μέση Ανατολή.
Ενδεικτική της πολιτικής του είναι η φράση: «πρέπει πρώτα να τελειώσουμε τον πόλεμο στη Γάζα, και ελπίζω να το κάνουμε σύντομα, με τη βοήθεια του Τραμπ». Αυτή η αναφορά στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ υποδηλώνει την επιθυμία για ισχυρή αμερικανική στήριξη, ιδιαίτερα εν μέσω των εκλογικών αναμετρήσεων στις ΗΠΑ.
Analysis: Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, οι οποίες οδήγησαν στην ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με ορισμένες αραβικές χώρες, αποτελούν ένα σημαντικό γεωπολιτικό επίτευγμα. Η επέκτασή τους, ιδίως μετά το τέλος της σύγκρουσης στη Γάζα, θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει σημαντικά το πολιτικό τοπίο στη Μέση Ανατολή, δημιουργώντας νέες συμμαχίες απέναντι στην ιρανική επιρροή. Η επίτευξη, ωστόσο, τέτοιων συμφωνιών προϋποθέτει την επίλυση ή τουλάχιστον τη διαχείριση του Παλαιστινιακού ζητήματος, το οποίο παραμένει κεντρικός παράγοντας αστάθειας.
Επιστροφή σε «Κυρίαρχη Δύναμη»
Ο Νετανιάχου έκλεισε τη συνέντευξή του με ένα μήνυμα ανθεκτικότητας και αποφασιστικότητας: «Θέλουμε να δούμε τους ομήρους μας στο σπίτι, και είμαστε κοντά, αν και όχι ακόμα εκεί. Την ίδια στιγμή μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να αναγνωρίσουμε ένα συγκλονιστικό γεγονός -από την πιο βαθιά απόγνωση, σηκωθήκαμε και γίναμε ξανά η κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή- ίσως πιο ισχυρή από ποτέ. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο μπορούμε πραγματικά να είμαστε ευγνώμονες».
Αυτή η δήλωση αποτελεί μια προσπάθεια να ενισχύσει το ηθικό τόσο των Ισραηλινών πολιτών όσο και της διεθνούς κοινότητας, προβάλλοντας την εικόνα ενός Ισραήλ που, παρά τις δοκιμασίες, αναδύεται ισχυρότερο και πιο κυρίαρχο στην περιοχή.
