Ο αγώνας για δικαιοσύνη μετά την τραγωδία των Τεμπών αποκτά νέες διαστάσεις, καθώς η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα ενός θύματος, αναδεικνύεται σε κεντρική φιγούρα, εκπροσωπώντας την αδιάκοπη προσπάθεια των συγγενών να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση. Η δράση της φέρνει στο προσκήνιο τα ερωτήματα γύρω από τις πολιτικές ευθύνες και την ανάγκη για διαφάνεια, ενώ ταυτόχρονα πυροδοτεί συζητήσεις περί των κινήτρων και των συμμαχιών της.
Ο Ανιδιοτελής Αγώνας για Δικαιοσύνη
Η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης στο πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, έχει μετατραπεί σε σύμβολο του αγώνα για την απόδοση ευθυνών. Από την πρώτη στιγμή, διατηρεί το ζήτημα στην επικαιρότητα, με δημόσιες παρεμβάσεις και δηλώσεις που αναδεικνύουν την ανάγκη για ένα «καινούργιο και καθαρό» πολιτικό τοπίο. Η ίδια απορρίπτει κατηγορηματικά οποιαδήποτε σενάρια περί προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών, τονίζοντας στην εφημερίδα «Καθημερινή» ότι ο μόνος της στόχος είναι η δικαιοσύνη.
Η κ. Καρυστιανού εκφράζει την πεποίθηση ότι η συζήτηση περί ενδεχόμενης πολιτικής της δραστηριοποίησης υποκινείται από «φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης» με σκοπό την αποδόμηση του αγώνα των οικογενειών και την υπονόμευση της ανιδιοτέλειάς τους. «Εμείς απλώς φωνάζουμε για τη δικαιοσύνη», δηλώνει, υπογραμμίζοντας ότι η «εμμονή» αυτή στοχεύει στη δημιουργία υπόνοιας για κρυφά κίνητρα.
Το Δίκτυο Στήριξης και οι Πολιτικές Προεκτάσεις
Η προσπάθεια της κ. Καρυστιανού δεν είναι μοναχική. Έχει συγκροτήσει ένα ευρύ δίκτυο στήριξης, το οποίο περιλαμβάνει νομικούς, ακαδημαϊκούς και πρώην πολιτικούς παράγοντες. Ωστόσο, η σύνθεση αυτού του κύκλου έχει συχνά γίνει αντικείμενο σχολιασμού και ερμηνειών:
- Νομική Στήριξη: Στενή συνεργάτης της είναι η δικηγόρος Μαρία Γρατσία, η οποία έθεσε υποψηφιότητα με το κόμμα «Νίκη» στις εκλογές του 2023, χωρίς να εκλεγεί. Η κ. Γρατσία, όπως και η κ. Καρυστιανού, χαρακτηρίζεται από έντονη θρησκευτική πίστη.
- Ακαδημαϊκό και Συμβουλευτικό Έργο: Στον στενό της κύκλο ανήκει ο καθηγητής Εγκληματολογίας στο Northeastern University της Βοστώνης, Νίκος Πασσάς, καθώς και ο νομικός Νίκος Καραχάλιος, ο οποίος υπήρξε πρώην συνεργάτης της Νέας Δημοκρατίας.
- Πολιτικές Συμμαχίες: Διατηρεί ιδιαίτερη σχέση με τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Αρβανίτη, ο οποίος έφερε το ζήτημα των Τεμπών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την αρχή. Επίσης, στηρίζεται από τον πρώην πρόεδρο της ομοσπονδίας άρσης βαρών, Νίκο Σκιαδά.
Ανάλυση: Η σύνθεση του κύκλου της κ. Καρυστιανού υποδηλώνει μια προσπάθεια ενίσχυσης του αγώνα σε πολλαπλά επίπεδα: νομικό, ακαδημαϊκό, και πολιτικό. Η παρουσία προσώπων με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες ενδεχομένως να αποσκοπεί στην αποφυγή της κομματικής εργαλειοποίησης του ζητήματος, αν και η συνεργασία με πολιτικά πρόσωπα είναι αναπόφευκτη όταν επιδιώκεται η ανάδειξη ενός θέματος σε θεσμικό επίπεδο.
Ευρωπαϊκή Διάσταση και Θεσμική Δράση
Η τραγωδία των Τεμπών έχει ήδη αποκτήσει ευρωπαϊκή διάσταση. Πρόσφατα, αποφασίστηκε ότι το 2026 θα πραγματοποιηθεί αποστολή της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα. Σκοπός της αποστολής είναι η ενδελεχέστερη εξέταση της υπόθεσης, μια εξέλιξη που προσφέρει ελπίδα για διεθνή πίεση και διαφάνεια.
Ανάλυση: Η εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι ένα σημαντικό βήμα. Καθώς η Ελλάδα είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι υποχρεώσεις της στον τομέα της ασφάλειας των σιδηροδρόμων και της εφαρμογής του ευρωπαϊκού δικαίου τίθενται υπό το μικροσκόπιο. Η Επιτροπή Αναφορών μπορεί να ασκήσει πίεση για την τήρηση των διεθνών προτύπων και την πλήρη διαλεύκανση των συνθηκών του δυστυχήματος, ενισχύοντας τη θεσμική λογοδοσία.
Ρήξη με την Πλεύση Ελευθερίας
Αξιοσημείωτη είναι η σχεδόν ανύπαρκτη πλέον σχέση της Μαρίας Καρυστιανού με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Παρόλο που η κ. Κωνσταντοπούλου συνεχίζει να δραστηριοποιείται στην υπόθεση των Τεμπών, εκπροσωπώντας, για παράδειγμα, τον απεργό πείνας κ. Ρούτσι, η αρχική στενή συνεργασία έχει χαλαρώσει σημαντικά.
Σχόλιο: Οι λόγοι αυτής της απομάκρυνσης δεν έχουν διευκρινιστεί πλήρως, αλλά αποτελούν κομμάτι του ευρύτερου πλαισίου της δυναμικής μεταξύ των διαφόρων εκπροσώπων των θυμάτων και των πολιτικών δυνάμεων που ασχολούνται με την υπόθεση. Ενδεχομένως να οφείλεται σε διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς τη στρατηγική του αγώνα ή στην αποφυγή της άμεσης σύνδεσης του αγώνα των συγγενών με ένα συγκεκριμένο κόμμα.
