Ανακαλύψτε την αθέατη πολιτισμική ιστορία πίσω από τους αγαπημένους Στρουμφ και το πώς η νέα ταινία της Paramount αποκαλύπτει μια σύγχρονη διάσταση της κλασικής σειράς.
Η σύγχρονη προσέγγιση στους χαρακτήρες των Στρουμφ
Η τελευταία παραγωγή της Paramount Pictures με τίτλο «Στρουμφ», σε σκηνοθεσία Κρις Μίλερ, παρουσιάζει ένα μοντέρνο CGI θέαμα που όμως δέχθηκε αρνητικές κριτικές. Παρά τις επιφυλάξεις, η ταινία αναδεικνύει τη μοναδική φύση των χαρακτήρων των Στρουμφ, που δημιουργήθηκαν το 1958 από τον Βέλγο κομίστα Πιερ «Πέιο» Κιλιφόρ.
Η υπαρξιακή κρίση του Στρουμφ Χωρίς Όνομα
Στην ταινία, ο Τζέιμς Κόρντεν δανείζει τη φωνή του στον Στρουμφ Χωρίς Όνομα, έναν χαρακτήρα που αγωνιά επειδή δεν διαθέτει κάποιο προσωπικό χαρακτηριστικό, όπως οι άλλοι Στρουμφ, π.χ. ο Σπιρτούλης ή ο Γκρινιάρης. Το ταξίδι του προς την αποδοχή της «μαγείας» που κρύβει μέσα του στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα αυτοεκτίμησης: «μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σου πει ότι δεν είσαι κανείς» και «γεννήθηκες σπουδαίος».
Η κοινωνική διάσταση του κόσμου των Στρουμφ
Κατά τον Guardian, αυτή η υπαρξιακή κρίση είναι νέα για το μπλε σύμπαν που δημιούργησε ο Πέιο. Ωστόσο, έρχεται σε αντίθεση με τη κομμουνιστική ιδεολογία που διέκρινε τα πρωτότυπα κόμικ, όπου η ατομικότητα υποτασσόταν στο συλλογικό συμφέρον.
Όπως επισημαίνει ο Γάλλος κοινωνιολόγος και ειδικός στη «Στρουμφολογία», Αντουάν Μπουένο, η κοινωνία των Στρουμφ λειτουργεί ως ένα αρχέτυπο κορπορατιστικής κοινότητας, όπου οι καρικατούρες εκπροσωπούν κοινωνικές λειτουργίες, με το 90% των κατοίκων να είναι ομοιόμορφοι και χωρίς προσωπικές διαφοροποιήσεις.
Η πολιτική ανάλυση των Στρουμφ στην κοινωνιολογία
Το 2011, το βιβλίο του Μπουένο «Le Petit Livre Bleu» αποκάλυψε την κρυφή πολιτική διάσταση του κόσμου του Πέιο, αναστατώνοντας τους φανατικούς οπαδούς των Στρουμφ. Αν και οι συγκρίσεις, όπως ο κόκκινος φρυγικός σκούφος του Παπαστρούμφ με τον Μαρξ, θεωρήθηκαν υπερβολικές, η μελέτη παραμένει σημαντική για την κατανόηση της κοινωνικής δομής πίσω από την παραμυθένια ομάδα.
Πολιτισμική κληρονομιά και η μοίρα της ιδεολογίας των Στρουμφ
Περισσότερο από δέκα χρόνια μετά, ο Μπουένο παραδέχεται ότι ο Πέιο δεν είχε κινήσει πολιτικά κίνητρα, αλλά η δύναμη της δημιουργίας του βρίσκεται στην ουτοπική απεικόνιση μιας ιδανικής κοινωνίας με στοιχεία από την πολιτική ιστορία.
Η μεταφορά των δικαιωμάτων και η εμπορευματοποίηση των Στρουμφ τη δεκαετία του 1970 οδήγησαν στην πλήρη μεταστροφή του πρωτοκομμουνιστικού εργατικού σοσιαλισμού που απεικόνιζαν αρχικά τα κόμικ, με το σύγχρονο reboot να μην διατηρεί τις πολιτικές ρίζες.
Όπως επισημαίνει ο Μπουένο, αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της θεωρίας του Γκι Ντεμπόρ για τον καπιταλισμό, όπου αντί να καταστρέφει τους αντιπάλους του, ο καπιταλισμός τους αφομοιώνει, μεταμορφώνοντας ιδεολογίες και σύμβολα σε εμπορικά προϊόντα.
