Η παιδοκτονία ως φαινόμενο προκαλεί έντονο κοινωνικό και ψυχολογικό προβληματισμό, με βαθιές επιπτώσεις στην οικογένεια και την κοινωνία.
Η ρήξη του μητρικού δεσμού και οι επιπτώσεις στην παιδοκτονία
Κική Μερτζάνη, σύμβουλος ανθρωπίνων σχέσεων, εξηγεί ότι «ο μητρικός δεσμός συχνά κατακερματίζεται στις τραγικές περιπτώσεις παιδοκτονίας, προκαλώντας μια σκοτεινή ανάδυση συναισθημάτων μίσους και φθόνου». Επισημαίνει ότι τέτοια περιστατικά, όπως αυτά που σχετίζονται με τις υποθέσεις Πισπιρίγκου και Μουρτζούκου, δεν μπορούν να ερμηνευτούν με μια απλή ψυχολογική διάγνωση, αφού το φαινόμενο της παιδοκτονίας είναι πολυδιάστατο.
Η σύμβουλος τονίζει πως μέσα από τέτοιες υποθέσεις αποκαλύπτονται βαθιά προβλήματα στην σχέση μητέρας-παιδιού και η ύπαρξη «σιωπηλών» οικογενειακών και κοινωνικών δυναμικών σχέσεων. «Κανένα παιδί δεν γεννιέται δολοφόνος», τονίζει, «είναι το περιβάλλον και τα τραύματα που διαμορφώνουν τη συμπεριφορά».
Η κοινωνία και η ανάγκη να αναγνωρίσει τα σημάδια
Σε ό,τι αφορά τη στάση της κοινωνίας, η κ. Μερτζάνη επισημαίνει πως το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ορατότητας των σημάτων ψυχολογικής κρίσης, αλλά η αδυναμία ή η απροθυμία να δοθεί η απαραίτητη προσοχή. Επιπλέον, σε οικογένειες που βιώνουν τέτοια φαινόμενα, συναισθήματα όπως ο φόβος, ο θυμός και το μίσος θεωρούνται συχνά «κανονικότητα».
Η διάλυση των στερεοτύπων και η πραγματικότητα της οικογένειας
Ο ποινικολόγος Γιάννης Βλάχος επισημαίνει την ανάγκη να απομυθοποιήσουμε την εικόνα της εξιδανικευμένης ελληνικής οικογένειας. Τονίζει ότι ο θεσμός της οικογένειας είναι πολυεπίπεδος, περιλαμβάνοντας συγκρούσεις και παθολογίες που πολλές φορές παραμένουν κρυφές. Επιπλέον, υπογραμμίζει την ανάγκη υποστήριξης και ενίσχυσης των σχολικών και κοινωνικών υπηρεσιών παρακολούθησης παιδιών με προβληματική συμπεριφορά, προκειμένου να προληφθούν τέτοιες τραγωδίες.
Η πρόληψη ως κοινωνική ευθύνη
Η κ. Μερτζάνη συμπληρώνει ότι η ευθύνη της κοινωνίας δεν εξαντλείται στην καταδίκη μετά το έγκλημα: «Πρέπει να αναλογιστούμε πού βρισκόμασταν πριν αυτές οι πράξεις», αναδεικνύοντας τη σημασία της πρόληψης και της έγκαιρης ανίχνευσης ρηγμάτων στον μητρικό δεσμό που μπορεί να οδηγήσουν στην παιδοκτονία.
Αύξηση περιστατικών βίας και κοινωνικές προκλήσεις
Ο Γιάννης Βλάχος αναφέρεται σε ανησυχητικά στοιχεία από το «Χαμόγελο του Παιδιού», όπου οι αναφορές για βία κατά παιδιών αυξήθηκαν κατά 300% το πρώτο εξάμηνο του 2025. Αυτό το στατιστικό στοιχείο λειτουργεί ως καμπανάκι κινδύνου για όλη την κοινωνία, απαιτώντας ενίσχυση της πληροφόρησης, της πρόληψης και της προστασίας των παιδιών.
