Η Ιρανή ακτιβίστρια και βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης, Σιρίν Εμπαντί, ρίχνει φως στις εσωτερικές αδυναμίες του ιρανικού καθεστώτος μετά τον πόλεμο με το Ισραήλ, προλέγοντας μια ειρηνική επανάσταση που θα φέρει την αλλαγή.
Η αποκάλυψη της «χάρτινης τίγρης»: Ανάλυση της ηγεσίας του Ιράν
Η Σιρίν Εμπαντί, που ζει αυτοεξόριστη στο Λονδίνο από το 2009, τόνισε σε πρόσφατη συνέντευξή της στο Reuters ότι ο πρόσφατος πόλεμος Ιράν-Ισραήλ ανέδειξε τις σαθρές δομές της ιρανικής κυβέρνησης. Υπογράμμισε πως η εικόνα του ιρανικού καθεστώτος ως «χάρτινη τίγρη» έγινε ξεκάθαρη τόσο για τον λαό του Ιράν όσο και για τη διεθνή κοινότητα.
Η επιρροή της ειρηνικής αντίστασης και η πρόκληση για αλλαγή
Η Εμπαντί επιμένει ότι η επικρατούσα αβεβαιότητα και οι στρατιωτικές απώλειες, οι οποίες περιλαμβάνουν και τους θανάτους κορυφαίων πυρηνικών επιστημόνων, έχουν εξασθενήσει τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη, Αλί Χαμενεΐ. Μεταξύ άλλων, η σύγκρουση αποκάλυψε τον φόβο που κατέλαβε την ηγεσία, καθώς ο Χαμενεΐ φέρεται να κρυβόταν κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών.
Η προοπτική για μια ειρηνική επανάσταση στην Ισλαμική Δημοκρατία ενισχύεται και από τις κινητοποιήσεις όπως αυτές μετά το θάνατο της Μαχσά Αμινί το 2022, οι οποίες έδειξαν τη θέληση του λαού για ριζικές αλλαγές.
Η κοινωνική δυναμική μετά την εκεχειρία και οι προκλήσεις για το καθεστώς
Παρά το γεγονός ότι προς το παρόν δεν υπάρχουν σημαντικές διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης μετά την εκεχειρία που επετεύχθη με μεσολάβηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η απογοήτευση μεγάλης μερίδας των Ιρανών είναι αισθητή. Η αρχική αντίδραση ήταν ανάμεικτη, ενώ ο πρόεδρος Μασούντ Πεζεσκιάν ελπίζει στη διατήρηση κοινωνικής συνοχής και στην προώθηση μεταρρυθμίσεων.
Ταυτόχρονα, οι σκληροπυρηνικές δυνάμεις απαντούν με αυστηρά μέτρα, όπως μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις, προκειμένου να αποτρέψουν πιθανές διαδηλώσεις που θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν περισσότερο το καθεστώς.
Η πρόβλεψη για το μέλλον της Ισλαμικής Δημοκρατίας
Η Σιρίν Εμπαντί διατυπώνει με σιγουριά πως το καθεστώς του Αλί Χαμενεΐ δεν θα αντέξει πολύ περισσότερο χωρίς να χάσει την υποστήριξη των πολιτών. Η αντίληψη ότι «ο λαός δεν εμπιστεύεται ηγέτες που κρύβονται σε περιόδους κρίσης» και οι συνεχείς κοινωνικές πιέσεις δίνουν το προβάδισμα σε μια ειρηνική αλλά αποφασιστική αλλαγή προς όφελος της δημοκρατίας και της ελευθερίας στον Ιρανικό λαό.
