Η Εισαγγελική Πρόταση για την Φονική Πυρκαγιά στο Μάτι: Δικαίωση ή Συνέχεια του Πένθους;
Έναν χρόνο μετά την πρώτη απόφαση και επτά χρόνια μετά την τραγωδία στο Μάτι, η εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή 12 κατηγορουμένων για την φονική πυρκαγιά που κόστισε τη ζωή σε 104 ανθρώπους.
Η Κάλλι Αναγνώστου, πρόεδρος του «Συλλόγου Συγγενών και Εγκαυματιών από το Μάτι», εξέφρασε την οδύνη και την αίσθηση αδικίας που βιώνουν, τονίζοντας πως η τραυματική εμπειρία θα τους συνοδεύει για πάντα.
Αναφερόμενη στην πιθανότητα δικαίωσης, η κυρία Αναγνώστου δήλωσε με έμφαση: «Εμείς δεν πρόκειται να δικαιωθούμε ποτέ».
«Ο μόνος τρόπος για να δικαιωθούμε θα ήταν ή εμείς να γυρίσουμε στην κατάσταση που ήμασταν πριν ή να γυρίσουν οι άνθρωποί μας πίσω. Ούτε το ένα πρόκειται να συμβεί ούτε το άλλο. Εμείς θα παραμείνουμε πάντοτε καμένοι και γι’ αυτό οργίζομαι όταν μας λένε τραυματίες και οι απώλειες θα είναι πάντα εκεί», εξήγησε η κυρία Αναγνώστου, υπογραμμίζοντας την permanence των πληγών.
«Είδα μπροστά μου ανθρώπους να πεθαίνουν και άκουσα τα ουρλιαχτό τους και αυτό ήταν που δεν ήθελαν να έχουν ούτε στην ανακριτική διαδικασία ούτε στο δικαστήριο. Στο βούλευμα αναφέρονται 102 νεκροί και 32 εγκαυματίες. Όταν το είδαμε ζητήσαμε να συμπεριληφθούν και οι υπόλοιποι. Η απάντηση δικηγόρου ενός εκ των κατηγορουμένων ήταν πως αν συμπεριληφθούν οι εγκαυματίες μέσα στη δίκη, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά το κατηγορητήριο. Το αίτημά της έγινε δεκτό και εμείς απορριφθήκαμε. Εγώ δεν μπόρεσα να μην συμπεριληφθώ γιατί μόνη μου πήγα στον ανακριτή όταν ήμουν ακόμα με τις γάζες. Ο ανακριτής όταν πήγα, παραλίγο να μου κλείσει την πόρτα γιατί πήγα απρόσκλητη. Εφόσον δεν είχα κλήση, δεν είχα θέση», πρόσθεσε, αναδεικνύοντας τις δυσκολίες στην αναζήτηση δικαιοσύνης.
Η κυρία Αναγνώστου κατήγγειλε επίσης τη συνεχιζόμενη άρνηση αποζημιώσεων από το Δημόσιο, με αμφισβητήσεις που προσβάλλουν την μνήμη των θυμάτων. «Ένας από τους ισχυρισμούς είναι πως φταίγαμε οι ίδιοι γιατί δεν ντυθήκαμε καλά, γιατί βγήκαμε στους δρόμους και το γεγονός ότι έχουμε ιατρικό ιστορικό. Αυτό που θέλουμε είναι να αναγνωριστεί αυτό που έγινε. Εμείς έχουμε ζήσει την ίδια συγκάλυψη με τα Τέμπη. Υπάρχει ένας ομαδικός τάφος που δεν ξέρουμε τί υπάρχει μέσα, και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν ξέρουν τι έχουν θάψει», κατέληξε, συνδέοντας την τραγωδία του Ματιού με άλλες εθνικές πληγές και υπογραμμίζοντας την ανάγκη για διαφάνεια και αλήθεια.
