Η Σύγκρουση Πολιτείας-Εκκλησίας: Το Νομοσχέδιο Τρίτση (1987)
Στις 12 Μαρτίου 1987, το περίφημο νομοσχέδιο Τρίτση κατατέθηκε στη Βουλή, πυροδοτώντας μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας στην Ελλάδα. Στο επίκεντρο ήταν η προσπάθεια της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου να θέσει υπό κρατικό έλεγχο την εκκλησιαστική περιουσία.
Ο Αντώνης Τρίτσης επεδίωξε να επιλύσει ένα χρόνιο ζήτημα στις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους. Το νομοσχέδιο περιελάμβανε την παραχώρηση μοναστηριακής περιουσίας στο Κράτος και την ενίσχυση της συμμετοχής λαϊκών στη διοίκηση της Εκκλησίας.
Η αντίδραση της Εκκλησίας ήταν έντονη, με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ να αντιτίθεται στην κυβέρνηση. Η Ιερά Σύνοδος απέρριψε το νομοσχέδιο, υποστηρίζοντας ότι παραβιάζει το αυτοδιοίκητό της. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατηγόρησε την κυβέρνηση για προσπάθεια υποδούλωσης της Εκκλησίας.
Οργανώθηκαν συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, με αποκορύφωμα το μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την 1η Απριλίου 1987, όπου εμφανίστηκε ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Παρά την αρχική αποφασιστικότητα, ο Ανδρέας Παπανδρέου υποχώρησε, οδηγώντας σε συμβιβασμούς που ανέτρεψαν τις βασικές προβλέψεις του νόμου Τρίτση.
Ο Αντώνης Τρίτσης παραιτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1988, με τη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου “Αντώνη, έγραψες ιστορία” να σηματοδοτεί την κατάληξη της προσπάθειας.
Η σύγκρουση έληξε με τη διατήρηση του ελέγχου της περιουσίας της Εκκλησίας. Ο Αντώνης Τρίτσης ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για το αδιέξοδο.
