Το 1966, εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με την ανεξαρτησία της γαλλικής πυρηνικής αποτροπής – δηλαδή την ικανότητα της Γαλλίας να αποτρέψει μια επίθεση μέσω της δικής της πυρηνικής δύναμης – ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκολ, πήρε μια ιστορική απόφαση. Απέσυρε τη χώρα του από την ολοκληρωμένη στρατιωτική δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ (παραμένοντας, όμως, μέλος της συμμαχίας), και απαίτησε την αποχώρηση όλων των αμερικανικών στρατευμάτων που στάθμευαν στη Γαλλία. Η απάντηση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Ντιν Ρασκ, ήταν καυστική και γεμάτη υπονοούμενα: «Αυτό περιλαμβάνει και την απομάκρυνση των νεκρών Αμερικανών που αναπαύονται στα αμερικανικά στρατιωτικά κοιμητήρια στη γαλλική επικράτεια;». Η ερώτηση αυτή υπογράμμιζε τη βαθιά ιστορική σύνδεση, αλλά και τις περίπλοκες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Η πρόσφατη κριτική του Τζέι Ντι Βανς κατά της ευρωπαϊκής δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, σε συνδυασμό με τις συναντήσεις του με ακροδεξιές και ευρωσκεπτικιστικές πολιτικές δυνάμεις στη Γερμανία, φαίνεται να δικαιώνουν ιστορικά την διορατικότητα του Σαρλ ντε Γκολ, όπως επισημαίνεται σε ανάλυση του Guardian.
Υπάρχουν ζητήματα που κανείς αποφεύγει να αγγίξει για όσο το δυνατόν περισσότερο, φοβούμενος ότι η απλή αναφορά τους θα μπορούσε να επισπεύσει την πραγματοποίησή τους. Δυστυχώς, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ξεκάθαρα.
Από την άνοδό του στην εξουσία, το γεωπολιτικό σχέδιο του Βλαντίμιρ Πούτιν ήταν ξεκάθαρο: η διάλυση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συστηματική σπορά αμφιβολιών και δυσπιστίας υπήρξε η κύρια τακτική του. Σήμερα, είναι επιτακτική ανάγκη να αποδεχτούμε μια δυσάρεστη αλήθεια: η έννοια της «Δύσης», όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, έχει ουσιαστικά εκλείψει.
Ακόμα και αν οι εκλογές του 2028 στις ΗΠΑ φέρουν μια νέα κυβέρνηση, η κατάσταση δεν θα επιστρέψει στην προηγούμενη. Η αστάθεια και η αναξιοπιστία έχουν πλέον εδραιωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ως εκ τούτου, ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να δράσει αποφασιστικά για να μειώσει την εξάρτησή του από αυτές. Η καναδή υποψήφια πρωθυπουργός, Κρίστια Φρίλαντ, έχει προτείνει την επιβολή δασμών ύψους 100% στα προϊόντα της Tesla, ένα μέτρο που θα μπορούσε να ακολουθήσει και η ΕΕ.
Η Ευρώπη οφείλει να μετατρέψει αυτή την πρόκληση σε ευκαιρία. Εκεί που η USAid (Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ) αποτυγχάνει, η ΕΕ μπορεί να παρέμβει και να προσφέρει λύσεις. Όσον αφορά την Κίνα, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια αυταρχική δύναμη με επεκτατικές τάσεις, παραμένει η μόνη χώρα με την ικανότητα να δράσει γρήγορα και αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την προώθηση της πράσινης μετάβασης. Η ΕΕ δεν θα πρέπει να διστάσει να συνάψει συμφωνίες με την Κίνα, ακόμα και αν αυτό προκαλέσει την δυσαρέσκεια των ΗΠΑ.
Η Ευρώπη πρέπει να γίνει αυτάρκης σε θέματα ασφάλειας, ικανή να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε απειλή, ανεξάρτητα από την προέλευσή της. Είναι καιρός να εμπνευστούμε από το παράδειγμα του Σαρλ ντε Γκολ και να δηλώσουμε στις ΗΠΑ ότι ο ρόλος τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχει φτάσει στο τέλος του.
Όσο για τους νεκρούς Αμερικανούς που αναπαύονται στα στρατιωτικά κοιμητήρια; Προς το παρόν, οι αξίες για τις οποίες θυσιάστηκαν επιβιώνουν ακόμα στην Ευρώπη. Ας φροντίσουμε να τις διατηρήσουμε ζωντανές.