Μετά από την περσινή επιτυχία, η θεατρική παράσταση «Η πόλη ή πώς να κοιμηθείτε ήσυχα», μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πολιτική κωμωδία, επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, αυτή τη φορά στο φιλόξενο Θέατρο 104, στην καρδιά της Αθήνας. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία και δραματουργία του Παναγιώτη Γκιζώτη, αποτελεί μια πρωτότυπη δημιουργία που συνομιλεί με το «Υπό Έλεγχο» του Φρεντερίκ Σόνταγκ, αντλώντας έμπνευση από τη σύγχρονη ζωή στην πόλη και εστιάζοντας στις καθημερινές στιγμές των κατοίκων της.
Οι θεατές θα συναντήσουν μια πληθώρα χαρακτήρων: πολίτες που βιώνουν το άγχος της καθημερινότητας, άλλοι που εφησυχάζουν, κάποιοι που βρίσκονται διαρκώς σε επιφυλακή, ερωτευμένοι, αλλά και άνθρωποι που ισορροπούν ανάμεσα στη λογική και την τρέλα. Όλοι αυτοί προσπαθούν να βρουν τη φωνή τους μέσα στους πιεστικούς και πολλές φορές αποπνικτικούς μηχανισμούς της αστικής ζωής. Η παράσταση εξετάζει την ψυχολογία του σύγχρονου ανθρώπου μέσα στο αστικό περιβάλλον.
– Συμμετέχετε στην παράσταση του Παναγιώτη Γκιζώτη, «Η πόλη ή πώς να κοιμηθείτε ήσυχα». Τι θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας για αυτή τη δουλειά, για την προσέγγιση του σκηνοθέτη και τη δική σας ερμηνεία του έργου;
Στην «Πόλη» που παρουσιάζουμε, ο κυνισμός έχει κυριαρχήσει. Η παρακολούθηση είναι πανταχού παρούσα. Οι πολίτες αυτολογοκρίνουνται, περιορίζοντας τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Η ακινησία φαντάζει ως η μόνη λύση για την επιβίωση. Παράλληλα, η «Πόλη» γιορτάζει! Είναι ημέρα εθνικής υπερηφάνειας, με φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα. Μια σημαντική ημέρα και μια ακόμα πιο σημαντική νύχτα. Το κείμενο, αντλώντας έμπνευση από το «Υπό Έλεγχο», αποτελείται κυρίως από πρωτότυπη δραματουργία. Η χρήση ήχου και εικόνας, σε συνδυασμό με τη σπονδυλωτή αφήγηση, δημιουργούν ένα μωσαϊκό μιας μητρόπολης που προσκαλεί τους θεατές να «κοιμηθούν ήσυχα», γιατί δήθεν «τα πάντα είναι υπό έλεγχο». Η παράσταση αποτελεί έναν κριτικό σχολιασμό της κοινωνίας και του ελέγχου που ασκείται στους πολίτες.
– Το δελτίο Τύπου αναφέρει ότι «Το έργο παίρνει ως αφορμή τη σύγχρονη πόλη και αναδεικνύει στιγμές του καθημερινού της βίου». Ποια είναι η δική σας προσωπική σχέση με την Αθήνα, την πόλη όπου ζείτε, και τη Θεσσαλονίκη, από όπου κατάγεστε; Πώς βιώνετε τις αλλαγές που συμβαίνουν στις ελληνικές πόλεις;
Έχω μεγαλώσει στην πόλη και συνεχίζω να την εξερευνώ με ποδήλατο και τα πόδια, όπως έκανα και στη Θεσσαλονίκη. Η πόλη είναι ένα πεδίο συναντήσεων, ένα μέρος γεμάτο μπαρ, κρυμμένη ποίηση και αστικές εμπειρίες. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι και οι δύο πόλεις μεταμορφώνονται ραγδαία, ακολουθώντας ένα ευρωπαϊκό μοντέλο που συχνά αλλοιώνει τον χαρακτήρα τους. Μια βόλτα στο κέντρο αποκαλύπτει μια αύξηση των καταστημάτων που απευθύνονται αποκλειστικά στους τουρίστες, όπως boutique hotels και lockers για βαλίτσες, ενώ ταυτόχρονα οι εξώσεις, τα αυξημένα ενοίκια και οι τιμές στα ράφια δημιουργούν μια ασφυκτική κατάσταση. Πιστεύω ότι χρειάζεται μια ριζική αλλαγή, μια “επαναμάγευση” αυτού του κόσμου, αντί για ένα αλόγιστο “ξεπούλημα”. Παρόλα αυτά, η ελπίδα για βιώσιμες πόλεις δεν έχει χαθεί. Υπάρχουν αξιόλογες συλλογικές πρωτοβουλίες που αγωνίζονται για ελεύθερους δημόσιους χώρους, πάρκα, λόφους, για μια ζωή με νόημα και όχι απλή επιβίωση, για αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις αντί για κυνικές εμπορικές συναλλαγές. Η πόλη δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια απλή μακέτα στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας, και αυτές οι μικρές “ρωγμές” φωτίζουν το “δικαίωμα στην πόλη”, την ελευθερία δηλαδή να διαμορφώνουμε την πόλη και να αναδιαμορφώνουμε τον εαυτό μας. Αυτές οι πρωτοβουλίες δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στις πόλεις μας.
Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με τον Δημήτρη. Προηγήθηκε ο «Βέρθερος». Ο Δημήτρης έχει μια ξεκάθαρη αισθητική αντίληψη για την παράσταση από πολύ νωρίς: φαντάζεται εικόνες, χώρους, ακόμη και μουσική. Αυτό είναι εξαιρετικά βοηθητικό! Από τον «Βέρθερο» είχαμε αναπτύξει έναν κοινό κώδικα, και οι ηχητικοί αυτοσχεδιασμοί στις πρόβες του «Μα Γκράνμα» μας αποκάλυψαν τα ηχητικά στοιχεία της παράστασης. Πολύτιμη ήταν και η βοήθεια του Δήμου Λιβιτσάνου, ηχολήπτη του Εθνικού Θεάτρου, ο οποίος με πάθος και γνώση συνέβαλε στην ηχητική εγκατάσταση της παράστασης.
– Δημιουργήσατε το ηχητικό ντοκιμαντέρ «Nuisibles», σε συνεργασία με την νοτιοκορεάτισσα καλλιτέχνιδα Ka-Young Park, το οποίο έχει προβληθεί και διακριθεί σε φεστιβάλ και ραδιοφωνικές πλατφόρμες σε διάφορες χώρες. Πώς ξεκίνησε αυτή η συνεργασία και τι σας ενέπνευσε για τη δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ;
Το 2023, μαζί με την Ιωάννα Σίσκου και τον Αλέξανδρο Μιστριώτη δημιουργήσαμε ένα ηχητικό έργο με τίτλο «Μια βόλτα στην πόλη». Το έργο βραβεύτηκε με το «Βραβείο-υποτροφία ENS Louis Lumière – Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος» στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η υποτροφία απευθυνόταν σε νέους καλλιτέχνες του ήχου που ήθελαν να ειδικευτούν στη δημιουργία ηχητικού ντοκιμαντέρ. Την ίδια χρονιά παρακολούθησα το Sound Documentrary International Program του «Ecole Nationale Supérieure Louis Lumière» στο Παρίσι. Εκεί γνώρισα την Ka-Young Park, με την οποία δημιουργήσαμε τα «Nuisibles». Η ατμόσφαιρα στο Παρίσι ήταν τεταμένη. Ένας αστυνομικός είχε μόλις δολοφονήσει έναν νεαρό, τον 16χρονο Ναέλ. Γρήγορα συνειδητοποιήσαμε με την Ka-Young ότι μοιραζόμαστε την ίδια καλλιτεχνική γλώσσα και αφοσιωθήκαμε στην έρευνα. «Nuisibles» σημαίνει «παράσιτα» και ήταν μια λέξη που χρησιμοποίησε το συνδικάτο της αστυνομίας αναφερόμενο στους εξεγερμένους των προαστίων. Υπάρχει μια συγγένεια ανάμεσα στην παράσταση και τα «Nuisibles». Δεν είναι μόνο η χρήση ηχητικού υλικού και ηχογραφήσεων από εκείνο το ταξίδι, αλλά και η δομή: μια πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης που πρέπει να γιορτάσει τη μεγάλη εθνική της εορτή. Θυμάμαι τον στρατό, τους αστυνομικούς, τα μπλόκα, τα χημικά, τις πορείες και τα πυροτεχνήματα στις 14 Ιουλίου, την ημέρα της Βαστίλης. Όσοι θεατές έχουν παρακολουθήσει την παράστασή μας, ίσως αναγνωρίσουν στοιχεία από αυτό το σκηνικό. Το ηχητικό ντοκιμαντέρ “Nuisibles” και η θεατρική παράσταση “Η πόλη ή πώς να κοιμηθείτε ήσυχα” αποτελούν καλλιτεχνικές καταγραφές της σύγχρονης κοινωνίας και των προκλήσεων που αντιμετωπίζει.
Σύνοψη της υπόθεσης του έργου:
Μια πόλη με περιποιημένα σοκάκια, ήσυχα διαμερίσματα και πολυσύχναστους δρόμους. Από την ταράτσα μιας πολυκατοικίας, όλα αυτά φαντάζουν απλά και μακρινά, σαν να βρίσκονται σε απόσταση ασφαλείας. Ένας άνθρωπος κρατά μια κάμερα, και μέσα από τον φακό της, το μακρινό γίνεται κοντινό, οι καθημερινές πράξεις αποκτούν άλλη υπόσταση, και η ιδιωτικότητα καταργείται. Τι συμβαίνει όταν τα πάντα βλέπονται και ακούγονται; Η παράσταση θέτει ερωτήματα σχετικά με την ιδιωτικότητα, την επιτήρηση και την ελευθερία στην σύγχρονη αστική ζωή.
Σύλληψη, σκηνοθεσία: Παναγιώτης Γκιζώτης
Δραματουργία: Παναγιώτης Γκιζώτης, Μαρίνος Ευτυχίου
Εμφανίζονται στο βίντεο: Μανώλης Μαυροματάκης, Άρης Μπαλής, Γκαλ Ρομπίσα, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Αγγελίνα Τερσενίδου, Αγγελική Τόμπρου
Παίζουν: Μαρία Καραγκιοζίδου, Δημήτρης Ροΐδης, Γιώργος Χιώτης
Παραστάσεις: Από 7 Φεβρουαρίου έως 30 Μαρτίου
Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:15
Προπώληση εισιτηρίων: More.com
Θέατρο 104: Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα – Ένας χώρος πολιτισμού στην καρδιά της πόλης.
