Πολλοί πολιτικοί υποψήφιοι στην Ελλάδα προσπαθούν να εναρμονιστούν με το τραμπικό κίνημα και ήδη ανταγωνίζονται για την άτυπη υποστήριξη του. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να κάνουμε μια αρχική καταγραφή των εξελίξεων στον χώρο αυτό.
Η τραμπική ατζέντα ή ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της έχουν αρχίσει να υιοθετούνται από μέλη του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού. Πολιτικοί αναλυτές σημειώνουν ότι αρκετοί κυβερνητικοί παράγοντες δείχνουν να αλλάζουν τις θέσεις τους σε κρίσιμα θέματα, όπως το Μεταναστευτικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρατηρώντας παράλληλα τις πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίζονται στο εξωτερικό, ειδικά στις ΗΠΑ. Ωστόσο, η αντιγραφή του τραμπισμού στην Ελλάδα μπορεί να πάρει μορφές που κυμαίνονται από σοβαρές προσεγγίσεις έως και εξωφρενικές.
Κατά την ημέρα ορκωμοσίας του Τραμπ, πραγματοποιήθηκαν δύο συγκεντρώσεις υποστηρικτών του νέου προέδρου στην Ουάσινγκτον, με πλήθος κόσμου να φορούν ρούχα που θύμιζαν το MΑGA. Στην Ελλάδα, τα αυτοπροσδιοριζόμενα tea party αυτή τη στιγμή παραμένουν ασαφή και σε αρχικό στάδιο, προσπαθώντας να διακηρύξουν τη φωνή των Ρεπουμπλικανών στη χώρα, με αρκετά μέλη τους να προέρχονται από μικρές παρατάξεις του αυστηρού δεξιού καλλιεργουμένου χώρου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, κατά την ορκωμοσία του Τραμπ, αλλά και νωρίτερα, παρατηρήθηκε η δημόσια υποστήριξη γνωστών πολιτικών προς το πρόσωπό του. Για παράδειγμα, ο Πάνος Καμμένος παρευρέθηκε στην εορταστική εκδήλωση και εξέφρασε τη χαρά του, ενώ ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Αφροδίτη Λατινοπούλου επιχείρησαν μέσω δημόσιων δηλώσεων να αναδείξουν τις συσχετίσεις τους με το συγκεκριμένο ρεύμα.
Είναι δύσκολο να υπάρξει ένας Έλληνας Τραμπ, καθώς οι προσομοιώσεις του αμερικανικού πολιτικού μοντέλου στη χώρα μας είναι ίσως περισσότερο ανόητες παρά χρήσιμες. Ωστόσο, η τραμπική ατζέντα αντιπροσωπεύει κάτι πιο βαθύ. Δεν πρόκειται απλώς για ένα πρόσκαιρο πολιτικό φαινόμενο, αλλά αφορά ένα ευρύτερο κοινωνικό κίνημα που έχει σταδιακά διαμορφωθεί στην Αμερική τις τελευταίες δέκα χρόνια.
Ετερογενή στοιχεία
Στην Ελλάδα, παρόλο που το πολιτικό σύστημα φαίνεται να δέχεται πλήγματα και αποδοκιμάζεται, παραμένει ισχυρό με μια κυρίαρχη συντηρητική πίστη. Αυτή η συντηρητική παράταξη συμπεριλαμβάνει ένα μωσαϊκό ετερόκλητων στοιχείων, ενώ παρά τον κατακερματισμό της, υπάρχει μια σημαντική κεντροαριστερή δεξαμενή που εξακολουθεί να έχει δύναμη.
Οι αναλυτές ωστόσο δεν παραβλέπουν ένα ποσοστό 16% – 20%, που μπορεί να εκφράσει φωνές που ταυτίζονται με τα χαρακτηριστικά του τραμπισμού. Αυτή η πτυχή του κοινού μπορεί να εξελιχθεί σε μια οργανωμένη πτέρυγα, αναδεικνύοντας τη τραμπική ρητορική, η οποία συνδυάζει την ολιγαρχία με μια πολιτική και ρητορική που συχνά υποβαθμίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και φαινόμενα μεταναστευτικού χαρακτήρα.
Προς το παρόν, το τραμπικό ρεύμα στην Ελλάδα φανερώνεται κυρίως ενσωματωμένο σε καθιερωμένους πολιτικούς σχηματισμούς ή, στην καλύτερη περίπτωση, ανεκπροσώπητο. Ωστόσο, μια μελλοντική κρίση στο πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να ενδυναμώσει αυτό το φαινόμενο, προσδίδοντάς του μια πιο στιβαρή και αυτοτελή φυσιογνωμία στη χώρα.
