Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Επιλογή Προέδρου: Στροφή στην Παράδοση;
Με μια κίνηση που φέρει την έμπειρη “σφραγίδα” του Κωνσταντίνου Τασούλα, ενός βετεράνου βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να προκρίνει μια υποψηφιότητα που αντανακλά τις επιθυμίες της κομματικής βάσης. Mια επιλογή που έρχεται να απαντήσει στις εσωκομματικές φωνές, όπως είχαν διατυπωθεί από την κοινοβουλευτική ομάδα στο πρόσφατο παρελθόν.
Η επανεκτίμηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, αν και θεωρητικά πιθανή, θα είχε εξασφαλισμένη την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας, υπό την προϋπόθεση ότι ο πρωθυπουργός θα την πρότεινε εκ νέου. Είναι γεγονός πως η κομματική πειθαρχία θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο για πολλούς βουλευτές, ίσως συνοδευόμενη από μια υπόγεια αίσθηση απογοήτευσης. H αναγνώριση του έργου της απερχόμενης Προέδρου είναι δεδομένη, ωστόσο η πολιτική συγκυρία φαίνεται πως απαιτεί “γερά” θεμέλια.
Παρά την αδιαμφισβήτητη συνεργασία και στήριξη που παρείχε το Μέγαρο Μαξίμου στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά τη διάρκεια της θητείας της, δεν έλειψαν οι φωνές διαφωνίας από βουλευτές για διάφορους λόγους. Ο πρωθυπουργός εκτιμά την αμοιβαία συνεργασία, ωστόσο αναγνωρίζει μια πιθανή έλλειψη πολιτικής εμπειρίας και ενός ιδιαίτερου “κύρους”. Παρά το γεγονός ότι αυτή η έλλειψη δεν δημιούργησε σημαντικές επιπλοκές, οι υποστηρικτές του Κωνσταντίνου Τασούλα θεωρούν την εμπειρία ως ακρογωνιαίο λίθο, ειδικά σε μια περίοδο έντονης γεωπολιτικής αστάθειας.
Κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας, αρκετοί βουλευτές υπέδειξαν ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου πιθανόν να μην διέθετε το απαραίτητο «πατριωτικό ύφος» που απαιτεί η Προεδρία της Δημοκρατίας. Oι συγκεκριμένοι βουλευτές υποστήριξαν πως οι προκάτοχοι της, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, ενσάρκωναν αυτές τις συγκεκριμένες αξίες. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος δήλωσε ότι στήριξε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου το 2020 λόγω κομματικής δέσμευσης, αλλά προτιμά τώρα την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Τασούλα: «Οι Προεδρίες που εκλέχθηκαν επί κυβερνήσεων Τσίπρα και Σημίτη είχαν ξεκάθαρα πατριωτικά χαρακτηριστικά».
Είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται τώρα να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική του, επιδιώκοντας μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της κομματικής βάσης και των κεντρώων φιλελεύθερων ψηφοφόρων. Μια ισορροπία που είχε επιτευχθεί στην αρχή της θητείας του, αλλά φαίνεται να έχει κλονιστεί. Οι πρόσφατες ευρωεκλογές και η παγκόσμια τάση προς τη συντήρηση έχουν αναμφίβολα επηρεάσει τις σκέψεις του σχετικά με την ηγεσία του κόμματός του.
Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η επιλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα αποτελεί μια κίνηση επίδειξης πολιτικής ισχύος: «Είναι μια κίνηση που υπογραμμίζει την ικανότητά του να λαμβάνει αποφάσεις, καθώς οι παραδοσιακές αξίες της συναίνεσης δεν φαίνονται πλέον να ισχύουν», τονίζει ειδικός στην πολιτική ανάλυση.
Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία υποστηρίζουν σθεναρά την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Τασούλα, τονίζουν τις ρίζες του στον Ευάγγελο Αβέρωφ, στέλνοντας έτσι ένα συντηρητικό μήνυμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση του απέναντι στον πολιτικό γάμο για ομόφυλα ζευγάρια, όπου, αν και τον υπερψήφισε, προσπάθησε να πείσει τους πιο επιφυλακτικούς με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα.
Στο πλαίσιο της στρατηγικής του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να ικανοποιήσει τις προσδοκίες ενός διευρυμένου ακροατηρίου, το οποίο περιλαμβάνει τόσο πατριωτικές όσο και εκσυγχρονιστικές φωνές. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις υποδηλώνουν ότι η στροφή σε πιο παραδοσιακές τακτικές αποφέρει καρπούς, και παρά την αναμενόμενη κριτική από την αντιπολίτευση, οι κυβερνητικοί κύκλοι εκτιμούν ότι δεν θα έχει σημαντική απήχηση.
Τέλος, το ζήτημα της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας δημιουργεί αναταράξεις και στην αντιπολίτευση, καθώς οι διαφωνίες μεταξύ των κομμάτων και στο εσωτερικό τους ενδέχεται να προσφέρουν μια νέα ευκαιρία για αμφισβήτηση της κυβέρνησης, δημιουργώντας ένα εύθραυστο πολιτικό σκηνικό.
