Από την αρχή, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να περιμένει τη δημοσιοποίηση του υποψηφίου Προεδρικού υποψηφίου προτού τοποθετηθεί επί του θέματος. Παρά την έντονη πίεση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς τη Χαριλάου Τρικούπη να αποδεχθεί την πρότασή του – είτε αυτή αφορά τη Λούκα Κατσέλη είτε τον Νίκο Κοτζιά – ο Νίκος Ανδρουλάκης επιμένει να κρατήσει μια στάση αναμονής.
Ο Ανδρουλάκης περιμένει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προτείνει ένα πρόσωπο από το χώρο της κεντροαριστεράς και όχι από το κομματικό του περιβάλλον. Για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ θα έβλεπε θετικά την υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου ή, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, και της Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Παράλληλα, ο Νίκος Ανδρουλάκης έθεσε ένα κρίσιμο ζήτημα: την προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να περιορίσει τις εξουσίες του Προεδρικού θεσμού. «Συζητάμε ένα πολιτικό θέμα, καθώς η κυρία Σακελλαροπούλου ήταν προσωπική επιλογή του Πρωθυπουργού και αν δεν προχωρήσει σε ανανέωση, θα πρέπει να εξηγήσει τους λόγους», επεσήμανε.
Ανησυχίες για τις κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις
Στη Χαριλάου Τρικούπη παρακολουθούν με έντονο σκεπτικισμό τις εξελίξεις γύρω από τα εθνικά θέματα και τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας.
«Οι τελευταίες έκτακτες κρίσεις που ανακοίνωσε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας οδήγησαν στην αποστρατεία σχεδόν του μισού αριθμού Στρατηγών, Ναυάρχων και Πτεράρχων, με την αμφισβητήσιμη δικαιολογία της επιτάχυνσης της Δομής Δυνάμεων στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2030» και της ανάγκης εξορθολογισμού του αριθμού ανώτατων αξιωματικών. Αυτή η ενέργεια προκαλεί μεγάλη ανησυχία και γεννά πληθώρα ερωτημάτων. Ποιο μήνυμα επιδιώκει να στείλει ο Υπουργός; Ποια είναι η σκοπιμότητα αυτής της βιασύνης, όταν οι τακτικές κρίσεις σύμφωνα με τον νόμο διεξάγονται κάθε Μάρτιο; Είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί μια τέτοια ενέργεια που σε μεγάλο βαθμό αναιρεί τις προγενέστερες επιλογές του υπουργού, μόλις δέκα μήνες μετά τις τελευταίες τακτικές κρίσεις», σημειώνουν από το ΠΑΣΟΚ.
Τα κεντρικά ερωτήματα σύμφωνα με τη Χαριλάου Τρικούπη περιλαμβάνουν: «Απειλήθηκε η δημοκρατία ή το στρατό; Ή μήπως ο Υπουργός εκδίωξε πρώιμα στελέχη που δεν συμφωνούσαν με προσωπικές του επιλογές, ειδικά απέναντι στην απαξιωτική στάση της κυβέρνησης απέναντι στα μακροχρόνια προβλήματα του στρατεύματος, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη φυγή τους…»
