Στην τελευταία εκπομπή της «Αλήθειες με τη Ζήνα», βρέθηκε καλεσμένος ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, ο οποίος άνοιξε την καρδιά του σχετικά με το θέμα της παχυσαρκίας και την προσωπική του εμπειρία με τα παραπανίσια κιλά που απέκτησε εξαιτίας ψυχολογικών ζητημάτων.
Ο παρουσιαστής ενημέρωσε το κοινό ότι μπορεί να χρειαστεί να αποσυρθεί ξαφνικά από την εκπομπή, καθώς υπέστη τροφική δηλητηρίαση από άπλυτα λαχανικά. «Δεν νιώθω καλά. Διανύω μία δύσκολη περίοδο με το στομάχι μου, μια δηλητηρίαση που σχετίζεται με παλιές γαστρεντερικές δυσλειτουργίες. Ζητώ από τον σκηνοθέτη να έχει έτοιμο ένα βίντεο», είπε συγκεκριμένα.
«Έχω καταβάλει μεγάλη προσπάθεια σιωπηλά. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το πέρασα αδύνατος. Μέχρι τα 35 μου, ήμουν πολύ αδύνατος και δεν γνώριζα την εμπειρία του να αποκτώ κιλά και να αλλάζει έτσι δραματικά η ζωή μου. Η ζωή μου άλλαξε ριζικά τότε. Αρκετά συχνά κοιτάζω παλιές φωτογραφίες, όπως αυτή με το φανελάκι από το Nomads πριν 6 χρόνια. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι για κάποιον που αρχίζει να αγωνίζεται με τα κιλά του από πολύ νωρίς. Είναι διαφορετική η κατάσταση όταν αυτό συμβαίνει στα 38 σου», πρόσθεσε ο παρουσιαστής.
Στην πορεία, αναφέρθηκε στην προσωπική του μάχη: «Όλο αυτό σχετίζεται με τον εαυτό μου, καθώς άφησα τα ψυχολογικά μου προβλήματα να με επηρεάσουν. Ήταν το 2007 όταν έφυγα από το Mega στην πιο επιτυχημένη στιγμή της καριέρας μου. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω να κάνω εκπομπή. Συνάντησα τον Πέτρο Μπούτο και του είπα, “πρέπει να επισκεφτώ ψυχίατρο, ίσως χρειαστώ φάρμακα”. Το Mega, προς τιμήν του, με άφησε ελεύθερο, με την υπόσχεση να επιστρέψω όταν είμαι έτοιμος. Πέρασα ένα χρόνο μακριά από την τηλεόραση κάνοντας ψυχοθεραπεία και παίρνοντας φάρμακα, προσπαθώντας να βελτιώσω την ψυχολογία μου, έως ότου ήμουν έτοιμος να επιστρέψω. Κάτι παρόμοιο αντιμετώπισα και πέντε χρόνια πριν, όταν αισθάνθηκα ότι ένα κεφάλαιο έκλεινε· τότε ένιωθα ότι οι μοναδικοί μου κοντινοί άνθρωποι ήταν ο Αναστάσης, η Νάνσυ και κά couple φίλοι. Άρχισα να παραμελώ τον εαυτό μου και να τρώω όπως αν είχα μόνο λίγες μέρες ζωής σε αυτόν τον κόσμο. Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση κράτησε πέντε χρόνια, χωρίς να το αντιληφθώ. Όταν τελικά ένιωσα καλύτερα ψυχολογικά, ήταν πολύ αργά για το σώμα μου, το οποίο είχε υποστεί εγκατάλειψη και πόνους. Είναι σαν να εισέρχεσαι σε έναν μαγικό κόσμο της παχυσαρκίας. Τι μεγάλα βάσανα περνούν οι άνθρωποι με παραπανίσια κιλά! Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις πώς συμπεριφέρονται οι άλλοι σε άτομα με επιπλέον βάρος και με συγκινεί. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να αντέξεις όσα ακούς, είτε από τους ξένους στον δρόμο είτε από τους δικούς σου ανθρώπους που νομίζουν ότι δεν σε επηρεάζουν. Όσες γυναίκες έχουν παραπανίσια κιλά, χρειάζονται μόνο αγάπη και αποδοχή. Προσωπικά, μου άρεσαν πάντα οι γυναίκες με καμπύλες».
