Ο Κάρολος Σπένσερ, αδελφός της πριγκίπισσας Νταϊάνα, άνοιξε την καρδιά του για τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε πριν 27 χρόνια. Σε πρόσφατο επεισόδιο του podcast Rosebud του Γκάιλς Μπράντρεθ, ο 61χρονος κόμης αποκάλυψε πώς ξεκίνησε με εντελώς διαφορετικό σχέδιο για την κηδεία του Σεπτεμβρίου 1997. Η ιστορία του ξεπερνά τα προσωπικά συναισθήματα και αγγίζει το καθήκον απέναντι σε μια χαμένη αδελφή.
Επιστρέφοντας από το Κέιπ Τάουν, όπου έμενε τότε, ο Σπένσερ βρισκόταν σε κατάσταση σοκ. Μια φιλική αεροσυνοδός τον στήριξε στο ταξίδι, ενώ εκείνος ξεφύλλιζε το μεγάλο του σημειωματάριο διευθύνσεων. Σκέφτονταν πεισματικά ποιος θα μπορούσε να πει τα σωστά λόγια για τη Νταϊάνα, αλλά έφτασε στο Ζ χωρίς να βρει κανέναν.
Η στιγμή της απόφασης στο Χίθροου
Μόλις πάτησε πόδι στο αεροδρόμιο του Χίθροου, σήκωσε τηλέφωνο στη μητέρα του. «Δεν βρίσκω κάποιον για την ομιλία, και νιώθω ότι πέφτει σε μένα», της είπε με αγωνία, όπως θυμήθηκε. Εκείνη, χωρίς δισταγμό, του απάντησε: «Φυσικά θα το κάνεις εσύ. Το αποφασίσαμε με τις αδερφές σου».
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα είχε χάσει τη ζωή της σε τροχαίο δυστήχημα στο Παρίσι στις 31 Αυγούστου 1997, σοκάροντας τον κόσμο. Ο Σπένσερ, τότε, ετοιμάζει μια πρώτη εκδοχή που μιλούσε για τα παιδικά χρόνια της αδελφής του. Ήταν κάτι εντελώς συμβατικό, γεμάτο αναμνήσεις από εξοχές και παιχνίδια, μα αυτό δεν την έπιανε καθόλου.
«Ήταν γελοίο, γιατί δεν την αντιπροσώπευε», παραδέχτηκε τώρα. Σύντομα κατάλαβε ότι έπρεπε να μιλήσει σαν να ήταν εκείνη, εκπροσωπώντας τις αξίες της. Είχε ο ίδιος επιλεγεί κηδεμόνας για τους γιους της, τον Ουίλιαμ και τον Χάρι, κάτι που δεν είχε νομική βαρύτητα με τον πατέρα ζωντανό, αλλά κουβαλούσε βαρύ ηθικό φορτίο.
Μέσα σε ενενήντα λεπτά, έγραψε τον τελικό λόγο, πετώντας μια παράγραφο για τον Ρούπερτ Μέρντοκ που του φάνηκε άσκοπη. Βγήκε μπροστά στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ στις 6 Σεπτεμβρίου 1997, και ο λόγος του έμεινε χαραγμένος στη μνήμη όλων.
Λόγια που έμειναν αθάνατα
Περιέγραψε τη Νταϊάνα ως «η πεμπτουσία της συμπόνιας, του καθήκοντος, του στυλ και της ομορφιάς». Συνέχισε λέγοντας: «Ήταν σύμβολο της ανιδιοτελούς ανθρωπιάς, σημαιοφόρος των δικαιωμάτων των αδύναμων, ένα κορίτσι βρετανικό που ξεπέρασε τα όρια της εθνικότητας».
Και ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνη την υπόσχεση για τα ανίψια του; «Δεσμεύομαι, Νταϊάνα, εκ μέρους σου, ότι δεν θα επιτρέψουμε να υποφέρουν όπως υπέφερες εσύ. Θα γίνουν δύο ξεχωριστοί νέοι άνδρες, με ψυχές που θα τραγουδούν ελεύθερα, όπως εσύ ήθελες». Πόσες φορές αναρωτιέται κανείς πώς αυτά τα λόγια επηρέασαν τη ζωή των πριγκίπων;
Ολόκληρη η αποκάλυψη, όπως μεταφέρει η New York Post, φέρνει στο φως πλευρές που ίσως ποτέ δεν φανταζόμασταν για εκείνη την ημέρα πένθους.
